Vincent Kriechmayr: wereldkampioen met een Belgisch randje.
Met zowel een overwinning in de afdaling als in de Super-G op het wereldkampioenschap skiën in Cortina d’Ampezzo zette Vincent Kriechmayr een ijzersterke prestatie neer. Een prestatie die de slagzin Veni, Vidi, Vinc uitstekend in de verf zet. Vincent Kriechmayr is de derde skiër ooit die op dezelfde wereldkampioenschappen beide disciplines wint. En wat meer is: Vincent heeft Belgische roots.
Even vooraf: het heeft best wat voeten in de aarde gehad om Vincent Kriechmayr te kunnen spreken. De corona-pandemie maakt reizen naar Oostenrijk er niet meteen eenvoudiger op. En in de zomer begint Vincent aan de trainingen voor volgend seizoen. Tussen twee trainingen in, in Saas-Fee vlak voor een vertrek naar Zermatt voor een volgende sessie trainingen slagen we er uiteindelijk toch in. Het is ondertussen half september. Dat een dubbele wereldkampioen het druk heeft, is een understatement dat hiermee meteen bewezen is. Het contact verloopt via moeder Truus Vermeiren echter bijzonder hartelijk. En zo heb je meteen dat Belgisch randje uit de titel. Truus, een lerares kunstgeschiedenis uit Bornem leert in 1980 in Oostenrijk Heinrich Kriechmayr een Oostenrijks skileraar kennen. Liefde kent geen grenzen en een paar jaar later wordt het vlakke Bornen ingeruild voor de Oostenrijkse bergen. Truus krijgt een meisje Jacoba en een tweeling, Vincent en Rafael. Dat kunst aanvankelijk meer centraal staat in het leven van Truus dan sport, leiden we af aan de naam van Vincent, vernoemd naar kunstschilder Vincent Van Gogh. De kunstlessen worden ingeruild voor skilessen. Het mag dan ook weinig verbazing wekken dat de jonge tweeling sneller leert skiën dan stappen.
Vincent Kriechmayr: “Niet dat ik me veel herinner van mijn eerste skilessen maar vanaf dag een was skiën voor mij een echte passie. Het was zo leuk om doen en samen met mijn broer stuwden we elkaar ook voort. Ik wou steeds de snelste zijn. Ik ben mijn ouders heel erg dankbaar. Zij hebben steeds getracht alles mogelijk te maken voor hun kinderen. Ze hebben ons steeds zoveel mogelijk gesteund.”
Het enige wat ik wil, is sneller zijn dan de anderen en mijn passie beleven.
Vader Heinrich heeft al snel in de gaten dat Vincent over een pak talent beschikt. Op tienjarige leeftijd wordt de beslissing genomen om Vincent naar een internaat dat helemaal in het teken van skiën staat, te sturen.
Vincent Kriechmayr: “Natuurlijk is het niet makkelijk om als tienjarige je vertrouwde thuis en familie achter te laten, maar skiën was het enige wat ik steeds wilde doen. Op zich was het voor mij dus niet zo’n moeilijke beslissing. Ik denk dat het voor mijn ouders en zeker voor mijn moeder een hardere beslissing was dan voor mezelf. Ondanks de toch wel zware financiële inspanning hebben ze dat toch mogelijk gemaakt, daar blijf ik hen eeuwig dankbaar voor. Op tienjarige leeftijd keek ik natuurlijk wel op naar de succesvolle en beroemde skiërs, maar ik kan niet stellen dat ik toen reeds bezig was om net zo goed te worden.”
In een land waar skiën de meest belangrijke sport is, is het dan ook weinig verwonderlijk dat er vele gegadigden zijn. Slechts weinigen zijn echter uitverkoren. Vier jaar later volgt voor Vincent een hoger niveau op het ski-internaat. Van die groep zullen er uiteindelijk slechts twee skiërs overblijven. De concurrentie is stevig en enkel de allergrootste talenten bereiken uiteindelijk de top. Vincent blijft in die periode gespaard van ernstige blessures, waardoor hij steeds kan blijven doortrainen. December 2010 maakt Vincent Kriechmayr dan zijn langverwachte debuut in het wereldbekercircuit tijdens de manche in Alta Badia. Drie jaar later scoort hij in Beaver Creek zijn eerste wereldbekerpunten. In 2014 volgt in Kvitfjell een eerste keer top tien in een wereldbekerwedstrijd, een jaar later staat Vincent in datzelfde Kvitfjell voor de eerste keer op het podium. En zo evolueert de loopbaan van Vincent gestaag richting top. Zeven jaar na zijn debuut haalt hij in Beaver Creek zijn eerste wereldbekerzege.
Vincent Kriechmayr: “Neen, ik heb nooit aan mezelf getwijfeld, ik had ook geen schrik dat het fout zou lopen. Natuurlijk weet je vooraf nooit of je ooit zal winnen, maar ik gaf me steeds voor de volle honderd procent. En dat heeft uiteindelijk geloond.”
De Olympische Winterspelen van 2018 in Pyeongchang leveren nog niet het verhoopte resultaat. Maar toch zet de progressie van Vincent Kriechmayr zich langzaam maar zeker door. Op de wereldkampioenschappen in Åre in 2019 skiet Vincent naar een zilveren medaille op de Super G en een bronzen medaille op de afdaling.
Vincent Kriechmayr: “Mocht je me nu vragen wat mijn mooiste overwinning is, kan ik er eigenlijk niet een uitkiezen. Elke overwinning is bijzonder. Mijn belangrijkste overwinning is waarschijnlijk dat ik, ondanks een aantal stevige valpartijen, steeds van ernstige blessures gespaard ben gebleven.”
Twee jaar later op de wereldkampioenschappen in Cortina d’Ampezzo schrijft hij geschiedenis. Met die dubbele overwinning komt Vincent Kriechmayr op gelijke voet met die andere Oostenrijkse topskiër, Hermann Maier die in 1999 eveneens de dubbel veroverde op de wereldkampioenschappen van Vail. Eigenlijk doet Vincent het beter dan ‘The Herminator’, Hermann Maier deelt zijn wereldtitel op de Super G immers met de Noor Lasse Kjus die beiden in dezelfde tijd eindigden. Praten we hier met een legende?
Vincent Kriechmayr: “Ik denk niet dat ik momenteel een legende ben en ik wil dat ook helemaal niet zijn. Mijn enige doel is zo snel mogelijk zijn op ski’s. Dat is wat me echt drijft. Natuurlijk word ik nu wel wat vaker herkend in het ski-gekke Oostenrijk. Maar beroemd zijn of een vedette worden, is niets voor mij. Het enige wat ik wil, is sneller zijn dan de anderen en mijn passie beleven.”
Mijn belangrijkste overwinning is waarschijnlijk dat ik, ondanks een aantal stevige valpartijen, steeds van ernstige blessures gespaard ben gebleven.
Bescheidenheid siert, maar je kan met een dubbele wereldtitel op zak moeilijk ontkennen dat je voor volgend seizoen de topfavoriet bent. Een seizoen waarin overigens ook Olympische Winterspelen georganiseerd worden.
Vincent Kriechmayr: “Eigenlijk maakt het feit of je topfavoriet bent of niet voor het volgende seizoen helemaal geen verschil. Het verleden is het verleden en prestaties uit het verleden doen er niet zo heel veel toe. Voor volgend seizoen worden alle tellers terug op nul gezet. Alles wat ik afgelopen seizoen bereikt heb, geeft me geen voorsprong voor het volgende seizoen.”
Er lijkt een nuchtere kop op de brede schouders van Vincent Kriechmayr te staan. Het doet ons even aan dat andere Oostenrijks toptalent, Marcel Hirscher denken. Op amper dertigjarige leeftijd hing Hirscher als een van de besten ter wereld, de latten aan de haak. Te veel druk van een Oostenrijk dat helemaal gek is van haar skiërs?
Vincent Kriechmayr: “De meeste druk die ik voel, leg ik mezelf op, die komt van mijn eigen verwachtingen. Van buitenaf voel ik weinig tot geen druk.”
Aan de top is iedereen uitstekend voorbereid en beschikt iedereen over het beste materiaal. Hoe bereik je in een sportdiscipline die om honderdsten van seconden draait, de absolute top?Vincent Kriechmayr: “Ik probeer beter te worden op alle vlakken. Dat betekent zowel fysisch en mentaal maar ook op vlak van skitechniek en materiaal. De basis voor succes wordt in de zomer gelegd. Alles moet dan wijken voor trainen, trainen, trainen. En op het eind zien we wel waar we uitkomen. En wanneer ik thuis ben en het in mijn trainingsschema past, help ik graag mee op de boerderij van mijn broer. Het helpt me om mijn hoofd leeg te maken en eens niet aan sport te moeten denken.”
Tekst: Jurgen Groenwals // Foto’s: Erich Spiess