Wanneer we het mondaine Davos binnenwandelen, doet een flauw winterzonnetje stevig haar best om door een wolkendek te priemen. Het is de eerste week van februari en aan sneeuw is er in het hart van de Zwitserse Alpen alvast geen gebrek. Op ons programma deze week: het backcountry festival, op het programma van de weergoden: nog meer sneeuw.
Davos dankt haar naamsbekendheid natuurlijk aan de jaarlijkse bijeenkomst van de rijksten en machtigsten der aarde. Sinds 1988 blazen de ‘captains of industry’ en staatshoofden verzamelen op het World Economic Forum. Het zorgt ervoor dat de prijzen in Davos vaak een pak hoger liggen dan elders in Zwitserland. Verder is Davos bekend als kuuroord, met name voor Nederlandse tuberculose- en astmapatiënten. Voeg duur en kuuroord samen en je kan je misschien beginnen afvragen wat wij als freeriders daar eigenlijk te zoeken hebben. Wie echter doorheen de bontjassen en dure luxeboetieks heen kijkt, merkt een wintersportgebied dat talrijke troeven in handen heeft om het zelfs de meest verwende freerider naar zijn zin te maken.
Backcountry weeks
Het Zwitsers avontuurlijk outdoorbedrijf Go Vertical organiseert onder de noemer ‘Best of Graubünden’ op vier verschillende plaatsen (Chur, St.Moritz, Pontresina en Davos) Backcountry weeks. De idee is om de deelnemers mee te nemen op de beste hellingen van de betreffende regio. Er wordt een heus festivaldorp gebouwd, er is testmateriaal van topmerken aanwezig en dagelijks wordt een ruim aanbod aan activiteiten aangeboden. Go Vertical is van oorsprong een gidsenbureau uit Pontresina. In september 2007 richtten vier berggidsen gezamenlijk Go Vertical op. Samen leggen Res Bähler, Paul Brunner, Peter Gujan en Gian Luck de eerste steen voor een veelzijdig bergsportbedrijf in het kanton Graubünden. Hun idee is eenvoudig: onder de naam Go Vertical in hun woonplaats een jong en modern gidsenaanbod opzetten. Res en Paul zijn op dat moment thuis in de Engadin, Gian en Peter in Chur. Nu, vijftien jaar later, is Go Vertical een heus begrip onder berggidsen.
Je kan bij hen terecht voor alles wat met bergen te maken heeft: mountainbiken, klimmen, alpinisme, ski-en splitboardtoeren… Naast het gidsenwerk heeft Go Vertical ondertussen ook een reeks bergsportwinkels. Hun actieterrein is voornamelijk het kanton Graubünden, maar uiteraard kan je hen ook voor bergavonturen elders boeken. Naast hun eigen team aan gidsen werken ze samen met lokale berggidsen. Met David Hefti, berggids en organisator van de backcountry weeks overlopen we in hotel Parsenn ons weekprogramma. Zowel ik als fotograaf Jo zijn splitboarders, wat maakt dat we dagelijks zullen deelnemen aan een van de splitboardtoeren die worden aangeboden. Als het weer het toelaat natuurlijk, want de weersvoorspelling ziet er niet meteen zonnig en vrolijkmakend uit. Met hotel Parsenn hebben we overigens een geschikte uitvalsbasis. In het centrum van Davos ligt zowel het festivaldorp als de liften op pakweg twee minuten wandelen.
Davos-Klosters
Davos-Klosters, zoals de volledige naam klinkt, is een winterparadijs dat bekend staat om zijn adembenemende landschappen en uitstekende mogelijkheden voor freerideskiën en snowboarden. Met zijn schilderachtige bergtoppen, uitgestrekte bossen en een overvloed aan poedersneeuw trekt Davos avontuurlijke wintersporters van over de hele wereld aan. Davos bestaat eigenlijk uit meerdere verschillende gebieden en biedt zo een uniek en afwisselend landschap voor wintersportliefhebbers. De regio wordt omringd door majestueuze bergen, zoals de Weissfluhjoch, Jakobshorn en Parsenn.
Dagelijks een ander gebied, dagelijks wat nieuws ontdekken is dan ook geen enkel probleem in Davos. In het festivaldorp heerst een opgewonden sfeertje. Freeriders genieten van koffie of thee, bestuderen eventueel testmateriaal dat zij die dag willen gebruiken, groepjes worden gevormd…. Ik kies voor een splitboard van het Zwitserse Radical, een bedrijfje dat high-end carbon snowboards en ski’s maakt. Na één afdaling ben ik verkocht aan mijn Radical Scout, de rest van de week ruil ik die Scout niet meer in. Het weer is echter niet aan onze kant: er hangt een dikke mist, het sneeuwt, de zichtbaarheid is euhm… beperkt. De keuze van onze gids voor vandaag valt op de Jakobshorn, een berg die altijd een beetje anders is geweest dan de andere bergen in de Alpen. Dat is geen verrassing als je bedenkt dat ‘s werelds eerste t-bar sleeplift al in 1934 op de Bolgen werd geïnstalleerd, waardoor Davos een pionier op wintersportgebied werd. Sinds de jaren 1980 is deze plek de thuisbasis van de freestyle-scène. Destijds was de Jakobshorn de enige berg waar snowboarders gebruik mochten maken van de liften. Vandaag de dag is de Jakobshorn beroemd om zijn 55 kilometer aan pistes, variërend van blauw tot zwart, zijn après-ski feesten en gekke evenementen zoals de Red Bull Homerun.
Onze eerste runs, in de buurt van de Bräma Jet en de Jakobshornbahn zijn ideaal om de beentjes los te smijten en gewend te raken aan de omgeving en de sneeuw. We cruisen over heerlijk terrein, duiken het bos in, pikken hier en daar een steiler stukje mee… ondanks de slechte weersomstandigheden maken we er een bijzonder leuke ochtend van. In de Jatzhütte komen we op krachten en bespreken we het plan voor de middag. Voorlopig hebben we stijgvellen en telescopische stokken nog niet gebruikt. Daar komt zo meteen verandering in. We klimmen naar Rossboden, het blijft sneeuwen. Op Rossboden heeft de wind vrij spel, we bouwen snel ons splitboard terug om naar snowboard en maken ons klaar voor een bijzonder lange, sneeuwrijke en afwisselende afdaling doorheen de Stadler Alpen over de Clavadeleralp naar Clavadel. Even gaat het fout wanneer een van de ski’s van onze gids brutaal tegen een verborgen steen aanbotst en in tweeën breekt. Op een ski en een stuk langzamer dan gepland bereiken we heelhuids het festivaldorp in Davos. De pintjes zijn fris, de barbecue brandt. We smeden vriendschappen met ons gezelschap van de dag en blikken terug op een meer dan geslaagde dag.
Na sneeuw komt zonneschijn
De sneeuw en mist van gisteren hebben vandaag plaatsgeruimd voor de zon. Dit belooft een prachtige poederdag te worden. Vandaag krijgen we twee gidsen mee. Niet omdat we zo’n grote groep zijn of erg gevaarlijke stoten gaan uithalen. Met Rahel Schönauer hebben we een berggids in opleiding. Als je het mij aan het eind van de dag zou vragen, is ze met grote onderscheiding geslaagd.
Parssen
Uitgestrekte skipistes, met veel ruimte om te carven, een van de langste pistes van Europa en de oudste afdalingswedstrijd van Zwitserland: Parsenn is het grootste skigebied in Davos Klosters en het gebied met de langste geschiedenis. Het wordt vandaag onze backcountry-speeltuin. Parsenn wordt gezien als de geboorteplaats van het skiën in Zwitserland. In 1895 verdwaalden vier Engelse toeristen op de Weissfluhjoch en kwamen terecht in Küblis. Zo werd de Parsenn-afdaling ontdekt, een alpenlegende was geboren. Sinds de opening van de Parsenns-kabelbaan, zo’n negentig jaar geleden, heeft Parsenn een reputatie opgebouwd als klassieke skibestemming, met lange afdalingen, brede pistes en chique, traditionele berghutten. De jaarlijkse Parsenn Derby is de oudste afdalingswedstrijd van Zwitserland. Het is druk op de pistes, maar de kleine offpiste-afdalingen die we bij wijze van opwarming doen, hebben we voor ons alleen.
De sneeuw ligt er dik en zacht bij. De Seetäli-sleeplift brengt ons naar Seetäili, waar we ons snowboard op de rugzak binden en gaan klimmen. Op de top van Casanna kijken we uit over een immense poederspeeltuin. We zijn niet de eersten die vandaag deze route gekozen hebben, maar het aantal sporen is op de vingers van je twee handen te tellen. Een korte couloir leidt ons naar een immens poederveld waar het heerlijk rijden is. Het terrein is gevarieerd, er zijn natuurlijke halfpipes, obstakels om mee te spelen… maar bovenal dikke pakken poeder. En wat het helemaal mooi maakt, we glijden gewoon tot aan de lift in Schifer die ons snel weer in het hart van Parsenn brengt. Om de voormiddag helemaal euforisch af te sluiten nemen we het zomerwandelpad dat ons over Gruobenalp helemaal tot in Wolfgang brengt. Laat dat pad zowat een geheimtip zijn, de sneeuw ligt metersdik, er staat geen enkel spoor en we kicken op een wel erg lange afdaling. Neen, de dag is nog niet over. Met het openbaar vervoer – stipt en perfect georganiseerd in Zwitserland – rijden we naar Pischa, de freerideberg van Davos-Klosters.
Pischa, een berg die buiten de lijntjes kleurt.
Pischa is ongerept. Er zijn geen geprepareerde pistes, alleen veel ruimte om alternatieve wintersporten te beoefenen op natuurlijke sneeuw. Ze bestaan nog, kleine wintersportgebieden ver weg van de drukte. Mensen komen hier om echt van het natuurlijke alpenlandschap te genieten in plaats van over drukke, overvolle pistes naar beneden te racen. Alle skiliften zijn verwijderd en er is alleen nog een kabelbaan die bezoekers de berg op brengt tot 2483 meter hoogte. Kortom: dit is een wintersportgebied zonder de gebruikelijke attributen. Desondanks – of misschien wel juist daardoor – is het een speeltuin voor alternatieve sporten geworden. Onze tijd is beperkt, het weer slaat langzaam maar zeker om.
Maar de twee runs die we op Pischa doen, komen met een stipnotering in mijn top tien. Pischa is het type ‘wintersportgebied’ waar ik helemaal enthousiast van word. Een lift, geen pistes, amper volk en ongeëvenaarde mogelijkheden voor de gemotiveerde freerider. De runs zijn lang en technisch uitdagend. Op onze eerste run nemen we de bevroren en afgesloten Flüelapassstrasse om terug aan de lift in Pischa te komen. Op onze tweede run openbaart zich een terrein waar elke freerider opgewonden van raakt. Iets in me zegt, dat ik hier nog wel vaker poeder zal komen rijden.
Ride the globe
Na zonneschijn komt blijkbaar opnieuw sneeuw en mist. Geen nood, vandaag hebben we afspraak met Robert Stöckel, local en iemand die Davos op zijn duimpje kent. Samen met zijn Nederlandse vriendin Fleur Simons hebben zij Ride The Globe opgericht waarmee ze skitoer-, splitboard- en mountainbiketrips aanbieden. Wat het nog beter maakt, Robert kent hier zo goed als iedereen. Een paar telefoontjes later zitten we in de bus naar Davos-Glaris, klaar voor een voormiddag verse poederpret op de Rinerhorn, een gezinsvriendelijk winterskigebied. Negenveertig kilometer aan geprepareerde pistes, een zespersoons gondellift en vier sleepliften… veel meer is er niet aan.
Toch is er een goede reden waarom we hier zitten. Robert weet als geen ander hoe het weer in de vallei van Davos zich vandaag zal ontwikkelen en terwijl het gros van de wintersporters zich in de mist op de pistes van Jakobshorn en Parsenn verveelt, rijden wij, als zowat enige, verse poeder naast de pistes van dit kleine, familievriendelijk gebied. Stijgvellen komen er vandaag niet aan te pas. De sleepliften brengen ons snel op de top van de berg vanwaar we alle mogelijkheden hebben die we kunnen dromen. Keer op keer zoeken we ons een weg door borstdiepe poedersneeuw. Tegen de middag wakkert de wind aan en wordt de zichtbaarheid beperkt. Het sein voor ons om naar Jakobshorn te verhuizen. Dat lag zowat de hele voormiddag in de mist, nu komt ook daar de zon door de wolken piepen. Wat maakt dat we opnieuw de hele middag in prima omstandigheden door de verse sneeuw klieven. Die avond is de sfeer nog meer uitgelaten dan het eerder was. Dit was een topdag.
De backcountry week in Davos was een voltreffer van formaat. Dankzij de ervaren gidsen en een prima organisatie reden we drie dagen lang onverspoorde poeder in een fantastisch landschap. Wie bij Davos uitsluitend aan duur en geschikt voor rijke mensen denkt, moet dringend zijn mening herzien. Dit is een uitstekend freeride-paradijs.
Tekst: Jurgen Groenwals // Foto’s: Jo Haegeman