Neen, wintersport is niet het eerste waar je aan denkt als het over Roemenië gaat. Dracula en Boekarest – het Parijs van het oosten – dat wel. Maar wintersport? Echter, met de Karpaten, een hooggebergte in Midden-Europa dat zich uitstrekt over Tsjechië, Slowakije, Polen, Oekraïne en Roemenië en vaak sneeuwrijke winters leent Roemenië zich uitstekend tot onze favoriete tijdsbesteding. En laat nu net in die Karpaten Heliski Romania zich gevestigd hebben. Hoeveel redenen om een reis te boeken heb jij eigenlijk nog nodig?
Rijke cultuur, bewogen geschiedenis
De republiek Roemenië is een behoorlijk groot land met een rijke cultuur en een erg divers landschap waar zowel ongerepte oerbossen, eindeloze vlaktes, zandstranden maar ook bergen de dienst uitmaken. Sinds 2004 is Roemenië lid van de Navo, sinds 2007 van de Europese Unie. Dat is echter niet zonder slag of stoot gegaan. In de Tweede Wereldoorlog koos Roemenië, deels bezet door Russische en Bulgaarse troepen, de kant van nazi-Duitsland en verklaarde zo de oorlog aan de Russen en de geallieerden. Met de hulp van de Duitsers herovert Roemenië haar land terug en krijgen ze het gebied Transnistrië toebedeeld. Het regime van Antonescu speelt later in de Tweede Wereldoorlog nog een belangrijke rol in de Holocaust. In 1944 dringen Sovjetlegers Roemenië binnen, wordt dictator Antonescu afgezet en de oorlog aan Duitsland verklaard. Na de Tweede Wereldoorlog wordt Roemenië een communistische staat onder militair en economisch bestuur van de USSR. Het wordt een periode van willekeurige gevangenschap, martelingen en moorden van vermeende politieke tegenstanders. Begin jaren zestig verandert de naam van het land in Socialistische Republiek Roemenië en wordt Nicolae Ceaușescu benoemd tot staatshoofd. Onder zijn dictatuur wordt Roemenië almaar meer onafhankelijk van het Sovjetblok. In het land zelf gaat het onder Ceaușescu van kwaad naar erger. Een hardvochtig beleid tegenover de bevolking en het opstapelen van ongekende rijkdom voor de familie Ceaușescu put de Roemeense economie helemaal uit. Na een opstand in december 1989 worden Nicolae Ceaușescu en zijn vrouw Elena geëxecuteerd. Sindsdien haalt Roemenië de banden met West-Europa aan, komen er vrije verkiezingen en bloeit Roemenië op tot een land waar weliswaar nog ruimte tot verbetering is, maar de levensstandaard alvast een flinke stap vooruit gezet heeft.
Waarom heel deze uitleg in een wintersportboek staat? Wel, het is begin maart 2022. En de geschiedenis doet waarvoor ze bekend staat, in herhaling vallen. Amper twee weken eerder viel Rusland Oekraïne binnen. Als reactie daarop stuurt onze regering troepen naar Roemenië om de buitengrenzen van de Navo te helpen beschermen. Niet dat wij daar iets van zullen merken. Wij zitten in het zuidwesten van het land en treden een soort Disneyland voor poederliefhebbers binnen.
Meteen de helikopter in
Het is al donker wanneer we het skigebied van Muntele Mic binnenrijden. Ons vervoer liet het even afweten en dat maakte dat we in een heerlijk lentezonnetje op een terras aan de luchthaven van Timisoara iets langer zaten te wachten dan goed voor ons was. De eerste Roemeense biertjes smaken naar meer. Van op de parking van Muntele Mic wandelen we een eindje door verse sneeuw naar ons pension dat voor de gelegenheid helemaal voor onze groep – vijftien man sterk – gereserveerd is. De deal met de uitbater om voor een vaste prijs al onze drankjes de rest van de week te regelen, is een schot in de roos. Voor ons, althans. De weersvoorspellingen zijn niet helemaal optimaal, de kans dat we ’s anderdaags al meteen gaan vliegen, is eerder klein.
Groot is dan ook de opwinding wanneer die ochtend er amper bewolking is. Gids Catri komt meteen het heuglijke nieuws brengen: we gaan vliegen. Sommigen zie ik twijfelen of dat laatste biertje de avond voordien wel zo’n goed idee was.
Van het hotel tot de eerste skilift is het een paar minuten skiën of boarden. Een roedel wilde honden zorgt voor een luid blaffend welkom. En dan gaat het snel. Met de sleeplift staan we een paar minuten later op het hoogste punt van het skigebied. We verzamelen de hele groep en stuiven door een laagje verse sneeuw – offpiste dat spreekt voor zich – de berg af, richting wachtende helikopter, aan de voet van de enige zetellift die het gebied rijk is.
We krijgen de nodige instructies over in-en uitstappen van de helikopter, groepjes worden gevormd, foto’s gemaakt en de eerste vlucht is een feit. Voor de helikopter-kenners: we vliegen met een Airbus H125, een erg krachtige en snelle helikopter die wereldwijd veelvuldig gebruikt wordt. Op het palmares van de H125: een landing op de top van de Mount Everest, een record dat tot op heden staat. Niet dat de toppen hier in dit deel van de Karpaten zo hoog zijn, we doen drops op een hoogte rond de tweeduizend meter. Vanuit de helikopter zien we de andere groepjes, het mag duidelijk zijn, er wordt volop genoten.
We vliegen naar omringende bergtoppen als Brusturu, Sadovanu, Suculetu… namen uit het Țarcu-gebergte die ons niets zeggen, maar die wel de toegangspoort tot veel lekkers zijn. Dat Țarcu-gebergte maakt deel uit van de Transsylvaanse Alpen, we zitten in het westelijke deel van de zuidelijke Karpaten, het gebied dat de meeste sneeuwval van Roemenië kent. Onze middagstop houden we aan Cabane Dunca, een luxueuze chalet, jacuzzi inclusief in het midden van het bergmassief enkel bereikbaar via helikopter, omringd door prachtige uitzichten en besneeuwde toppen. Het feest zet zich na de middag nog eventjes verder. En ook al is de sneeuw – voorlopig – nog niet massaal op de afspraak, toch genieten we als een bende doldwaze kleuters op een immens springkasteel.
Slecht weer komt echter snel dichterbij. De helikopter brengt ons opnieuw naar het skigebied waar we in de Sky Lounge een eerste van vele memorabele après-ski feestjes in gang zetten.
Muntele Mic
Het kan niet altijd bingo zijn. Dikke zwarte wolken, dreigend onweer, mist en sneeuwbuien worden de volgende dagen de spelbrekers. Dat geeft ons de tijd om het skigebied van Muntele Mic wat beter te leren kennen. Niet dat er met amper twintig kilometer pistes op een hoogte tussen 1416 en 1795 meter veel te ontdekken valt. Maar dat handjevol liften dat er is, geeft wel een snelle toegang tot een heerlijke offpiste-speeltuin.
Met deze groep ervaren freeriders ligt het niveau erg hoog, er wordt hard gereden, we maken er een paar schitterende dagen offpiste-pret in een klein Roemeens skigebied van. En ach ja, ook die pistes liggen er zo goed als verlaten, voorbehouden aan die gekke groep Belgen, bij.
The Wildlinger
Slecht weer is ook de gelegenheid ons oor te luisteren leggen bij reisbegeleider van dienst, Maarten Govaerts. Maarten is een oudgediende in de Belgische wintersportwereld en jarenlang een van de drijvende krachten achter het Belgische Kampioenschap Freeride. Hij was het die een aantal jaar geleden op avontuur naar Roemenië ging en zo in contact kwam met Heliski Romania. Via The Wildlinger, die we nog kennen van onze catski-ervaring in Macedonië, werd er vervolgens een nieuwe reis op poten gezet.
The Wildlinger betekent, vrij vertaald, zoveel als ‘samen vertoeven in de wildernis’ en dat is exact wat we hier in Roemenië doen. The Wildlinger staat voor avontuurlijk reizen in kleine groepjes, weg van de massa.
Après-ski op Roemeense wijze
In de Sky Lounge sluiten we met bier, shotjes en cocktails de middag af. Of we oefenen om lawineslachtoffers terug te vinden. Want, veiligheid blijft belangrijk. De ene keer verlaten we die Sky Lounge iets vroeger, de andere keer is het in licht benevelde toestand in totale duisternis je weg zoeken over de piste richting hotel.
Waar we verder aperitieven en de desolate Sovjet-achtige appartementsblokken die de skyline ontsieren, verkennen. De lokale sterke drank pălincă, of de Roemeense tegenhanger ervan țuică, stelt slokdarm en maag stevig op de proef.
Onvergetelijke dag
Het einde van onze reis komt echter nu wel heel snel dichterbij en de offpiste-mogelijkheden van het gebied hebben we nu echt wel gehad. Die helikopter staat daar nu al veel te lang werkloos, wachtend op opgewonden Belgische skiërs en snowboarders.
Tot… het begint te sneeuwen, hard te sneeuwen. Die avond gaan we ongewoon vroeg naar bed. Dromend van het moois dat ons te wachten staat. De zon schijnt, de hemel is staalblauw en er is deze nacht pakweg een meter verse sneeuw gevallen. We kunnen niet snel genoeg in de helikopter zitten. Aan de stuurknuppel deze keer, Romea Dunca. Romeo is een avonturier tot in het diepst van zijn vezels: finalist van Paris-Dakar Rally, op de noordpool in 2007 en de zuidpool in 2011, lid van het Roemeense klimteam dat de top van Manaslu in de Himalaya bereikt… Zijn passie voor freeride en bergen doet hem in 2007, samen met Martin Freinandemetz Heliski Romania oprichten. En ja, Cabana Dunca waar we eerder lunch namen, is ook van hem.
Het weersvenster waarin we de zon te zien zullen krijgen, belooft slechts van korte duur te zijn. Na de middag wordt er opnieuw zwaar weer verwacht. Geen tijd te verliezen dus. We vliegen opnieuw het Țarcu-gebergte in, verder weg van wat ook maar bewoonde wereld zou kunnen zijn. En waar we de eerste dag nog behoedzaam te werk gingen, gaan vandaag alle remmen los. We kicken op lange afdalingen, rijden lijnen langs Vârful Căleanu, met 2196 meter de hoogste top van het gebergte en Matania…
Het terrein is heerlijk speels, ideaal voor de freerider op zoek naar uitdaging. De sneeuw reikt tot aan het middel, na elke bocht proest je de sneeuw terug uit je mond. Het is een langgerekte adrenalinerush. En telkens we aan onze pick-up plaats komen, staat de helikopter reeds ongeduldig te wachten, klaar voor een volgende vlucht, een volgende drop, een volgende heerlijke run doorheen de waanzinnige backcountry van dit deel van de Karpaten, Roemenië.
Het wordt een dag om nooit meer te vergeten. Over het afsluitende feestje van onze week heliski in Roemenië lees je hier niets. En dat is misschien maar best ook.
Heliskiën in Roemenië is een absolute aanrader, de ontdekking meer dan waard.
Foto’s: Jo Haegeman