Maandag 9 januari, Jurgen en ik zijn onderweg naar Tignes, een goede negenhonderd kilometer van Brussel, waar we uitgenodigd zijn om het nieuwe resort van Club Med aan de voet van de pistes van Val Claret op 2300 meter hoogte, te ontdekken. Het is het laatste resort dat Club Med Montagne opent, na dat van Peisey-Vallandry, in de Savoie, afgelopen zomer.
De autorit verloopt vlot, we worden begroet door zachte sneeuwval in Bourg Saint-Maurice en rijden voorzichtig de laatste kilometers naar het skioord Tignes. We verheugen ons op morgenochtend skiën in verse sneeuw! Aan het eind van de weg zien we het gloednieuwe Club Med-gebouw. Ondanks de duisternis beseffen we hoe imposant en lang het is, als een oceaanstomer, met zijn achthonderd kamers (en nog eens vierhonderd gereserveerd voor GO’s en personeel) en zijn 39.000 m2. Eenmaal binnen treffen we meteen het DNA van Club Med aan: een enorme kleurrijke inkomhal die grenst aan de bar, de lounge, de showroom en de winkel. De sfeer is rustig en licht, maar niet te luxueus, ook al is het een resort met ‘vier drietanden’. We voelen ons onmiddellijk op ons gemak en de gastvrouwen verwelkomen ons hartelijk en geven ons alle nodige informatie voor ons verblijf, evenals de traditionele armband om onze pols – sleutel tot kamer en skiruimte. Je kamer vinden in het doolhof van gangen en liften is aanvankelijk geen lachertje, maar uiteindelijk raken ook wij gewend aan de logica van de verdiepingen. Tienduizend stappen per dag? Geen enkel probleem, hier.
Het zwembad en de spa zijn prachtig en nodigen uit tot een heerlijke pauze na een drukke dag.
Van Rio naar Sao Paulo
Sinds de opening begin december is het druk in het resort en na de kerstvakantie van de Europeanen is het deze week de beurt aan de Brazilianen, die in grote getale zijn gekomen en meer dan 75% van de klanten uitmaken tijdens ons verblijf. Ze zijn overal, vooral met hun gezinnen, en scharen zich rond grote tafels in het zeer grote en gezellige hoofdrestaurant. De ontelbare kwaliteitsbuffetten maken het mogelijk aan alle smaken en verlangens te voldoen. We hebben ook het tweede restaurant, Solstice, uitgeprobeerd, dat een veel intiemere sfeer en meer verfijnde gerechten heeft. We hadden er een uitstekende avond.
De volgende dag, als we wakker worden, is het blauwe lucht en onze ESF instructeur – exclusieve partner van Club Med – staat ons op te wachten voor een dagje freeriden. Hij vertelt ons meteen dat dit DE dag van het seizoen is met meer dan dertig centimeter sneeuw! We nemen de stoeltjeslift die zich op een paar meter van de uitgang van de skiruimte bevindt – makkelijk!!! – en het is op weg naar een waanzinnige dag waarin we alles zullen rijden. Julien, onze gids voor die dag, laat ons enkele prachtige pistes ontdekken die gemakkelijk bereikbaar zijn via de skiliften van het Tignes-gebied, waaronder het beroemde couloir van Chardonnets (na een stukje lopen) of het massief van Petite Balme en zijn noordwand die we twee keer zullen afdalen omdat de sneeuw zo goed is onder onze brede ski’s en snowboard.
Van resort naar berghut
Twee dagen later ontmoeten we Bertrand Clair, freerider, telemarker en tevens instructeur bij de ESF van Tignes. We vertrekken met hem voor een 24 uurs lus, om andere hellingen van het domein te rijden en vooral om de Prariond refuge te bereiken, op 2324m, aan het einde van de Val d’Isère-vallei.
De dag voordien hadden Jurgen en ik al de kant van Val d’Isere gereden, het naburige skioord waarmee Tignes zijn skigebied deelt. We daalden de altijd spectaculaire Bellevarde af, die nog steeds de sporen droeg van het First Snow Criterium van afgelopen december. Deze helling blijft zeer indrukwekkend en veeleisend… onze dijen herinneren het zich nog!
Maar laten we terugkomen op deze dag met Bertrand Clair die ons meeneemt op enkele zeer mooie pistes in het hart van het beroemde Vanoise National Park. Aan de voet van een bergwand, in de Tour du Charvet, zegt hij ons plotseling dat we alle lawaai en beweging moeten staken en wijst ons op een kudde gemzen die op de bergkammen dansen en op minder dan honderd meter van ons vandaan de hellingen af denderen met een gemak en snelheid die respect afdwingen. Het is een prachtig gezicht!
De rest van de dag is een opeenvolging van off-piste afdalingen in de Combe du Foin, Cugnaï… om uiteindelijk de Col Perse te bereiken aan het einde van de gletsjer van Val d’Isère. Gelukkig wordt elke afdaling gevolgd door een ‘pauze’ in de lift, want we moeten nog wat kracht overhouden om aan het eind van de dag ons doel te bereiken: de berghut Prariond waar we zullen overnachten. Deze wordt in de winter niet bewaakt maar blijft toegankelijk voor de avonturiers die er willen overnachten. We komen er bij het vallen van de avond aan, nadat we op onze skins via de bodem van de vallei zijn gekomen.
We ruimen de sneeuw van de ingang van de refuge, brengen wat hout naar binnen en drogen het en maken een vuurtje om ons op te warmen. Dit zal de enige warmte zijn voor de avond en nacht. Bertrand heeft in zijn rugzak een klein draagbaar gourmetstel meegenomen en we genieten van het eten voordat we ons in verschillende dekens wikkelen om een goede nacht in de warmte door te brengen.
De volgende ochtend sneeuwt het opnieuw als we om 7u30 op weg gaan naar de Grand Torsa. De lucht klaart op en Bertrand nodigt me uit om door te gaan en wijst me op de kleine top die we moeten bereiken. Ik ga alleen op weg en een paar minuten later kunnen we geen drie meter meer zien, de mist is weer neergedaald, ik schiet goed op. Jurgen en Bertrand voegen zich dertig minuten later bij mij nadat we tevergeefs hebben geprobeerd elkaar te lokaliseren door elkaar per stem op te roepen (geen netwerk) met een echo die ons slechte informatie gaf over onze werkelijke posities.
Boven aangekomen trekken we de vellen uit en gaan we voor een laatste afdaling in de richting van Pont Saint Charles voordat we ons aansluiten bij Fornet en Val d’Isère. Een uur later zijn we terug in de skikamer van de Club Med in Tignes. Een laatste lunch in het skioord, te midden van onze Braziliaanse vrienden, bevestigt dat we terug zijn in de bewoonde wereld na een nacht alleen in de bergen. Het grote verschil in sfeer en emoties is bij Club Med een feit!